บทที่ 176 เอาคืนไอ้คนใจหมา & โอกาสสุดท้าย (50%)

“เอ่อ…ขอบคุณจ้ะ” เขาฝืนใจรับคำ พร้อมยิ้มแหยๆ ขณะซ่อนแววตาสะพรึงไว้เกือบไม่มิด

จากนั้นทั้งคู่ก็นั่งผิงไฟจากเตาถ่านอย่างเงียบๆ มีเผลอสบตากันบ้าง และเป็นเธอเองที่ทนความเว้าวอนผ่านทางดวงตาของเขาไม่ไหว จนต้องเป็นฝ่ายเสหลบไป กระทั่งถ่านเป็นสีแดงฉานพร้อมสำหรับการย่างข้าวจี่ ปิยฉัตรก็ยิ้มแก้มปริ ลุกขึ้นไปเ...